Çünkü Zeus’u yenecektim.
O yanlış yapmış, bizi ikiye bölüp yüreklerimizi uzaklara, bulamayacağımız topraklara gömmüştü. Bunu neden yaptı?
Nasıl bir kötülük beslemişse mutluluğun, saadetin gerçekliğine, insanlığı dağıtmıştı. Belki de Zeus kendince haklıydı, sebepleri vardı lakin doğruyu yanlışı ayırt edebilen akıllarımızı unutmuştu anlaşılan. Zeus’un bizim için yaptığı planlar yalan artık.
Ezberleri bozdum, kuralları yıktım. Tek gerçek, benim sahip olduklarım. Bütün kötü anıları tek tek yakıp çöpe attım. Onlar yanarken bütün kalpsiz varlıklar da gitti. Saadeti, diğer eşini arayanlar belki de bir nebze özgürlüğüne kavuştu.
Kavuşmuşlar mıdır gerçekten?